Η Αναζήτηση της Ατομικότητας της Γυναίκας
2013-10-28 15:46
Σριμάτι Πουνταρικαβάλλι
(Πρωτότοκη κόρη του Σρι Τ. Κρισναματσάρυα)
Αν μια γυναίκα είναι φυσιολογική, δηλαδή συγκρατημένη, ντροπαλή και απλή, θεωρείται από πολλούς ‘’της παλιάς σχολής’’. Αν είναι ζωηρή και έξυπνη, θεωρείται επιθετική, μη φυσιολογική, λίγο θηλυκή και παρομοιάζεται με αμαζόνα. Οι ψευδο-πνευματικοί άνθρωποι αντιτείνουν ότι η γυναίκα αντιπροσωπεύει πάντοτε το εμπόδιο στην πνευματική ζωή. Η γυναίκα έτσι βρίσκεται σε σύγχυση όσον αφορά την πραγματική της φύση. Στην κατάσταση αυτή καταντά ένα απλό παιχνίδι στα χέρια των ανδρών : κλεισμένη στον εαυτό της, άχρηστη, διεκδικητική, παθιασμένη, αγχώδης...
Κατά το παρελθόν οι μορφωμένες και καλλιεργημένες γυναίκες ήσαν πραγματικά υπεύθυνες για την υπέροχη ευτυχία, την ειρήνη και την αρμονία και στο σπίτι τους και στην κοινωνία. Ήσαν απόλυτα αφοσιωμένες στον ρόλο της συζύγου και μητέρας. Στους ρόλους αυτούς εξέφραζαν τις έμφυτες θηλυκές τους ικανότητες, όπως η ανιδιοτελής αγάπη, η θυσία και η αίσθηση παροχής υπηρεσίας προς τους άλλους. Έτσι καλλιεργούσαν τις ευγενέστερες ιδιότητες του ανθρώπου.
Οι Βέδες δοξάζουν τις γυναίκες ως ισότιμες του Θεού και συνιστούν : Να θεωρείς τη μητέρα σου σαν τον Θεό σου. Από τη θέση της συζύγου που συμμετείχε στις χαρές και στις λύπες του συζύγου της, περνούσε σιγά – σιγά στη θέση της μητέρας από την οποία συμμεριζόταν τις χαρές και τις λύπες της με όλα τα μέλη της οικογένειας. Έτσι γινόταν ο πραγματικός αρχηγός της οικογένειας. Η σεμνότητά της ήταν το προστατευτικό πέπλο της αγνότητας και της αθωότητάς της. Εκδήλωνε την αγάπη της για κάθε μέλος της οικογένειας και την ευγένεια και την γλυκύτητα των λόγων και των πράξεών της. Η πίστη και οι προσευχές της της έδιναν δύναμη και πνευματικό προβάδισμα, μοναδικά προσόντα, με τα οποία ενσωμάτωνε τα ετερογενή μέλη της οικογένειας σε μια ενωμένη και ομοιογενή οικογένεια.
Οι γυναίκες γενικά είχαν μια έμφυτη πίστη προς τον Θεό, ένα πνεύμα προσφοράς, υπομονής και αντοχής, ταπεινότητας, συμπόνιας και γλυκύτητας. Οι γυναίκες διαφύλαξαν όλο τον πλούτο της οικογένειας και της κοινωνίας. Με την πάροδο του χρόνου η κατάσταση αυτή πέρασε στον άνδρα, ο άνδρας δε έφτασε στο σημείο να θεωρεί τη γυναίκα μέρος της ιδιοκτησίας του και σκλάβα του. Θεωρούσε ότι η δύναμη και το χρήμα, του επέτρεπαν να φτάσει στον απώτερο σκοπό του. Η γυναίκα άρχισε να μάχεται για την ελευθερία της. Επαναστάτησε, κατάκτησε την ισότητα στην εκπαίδευση στην εργασία και στις ευθύνες. Αγωνίστηκε με όλες της τις δυνάμεις για να εξισωθεί με τον άνδρα σε όλους τους τομείς, μαχόμενη για μια ισότητα των δικαιωμάτων. Θεώρησε τον εαυτό της απελευθερωμένο.
Νόμιζε ότι όντας ίση με τον άντρα θα έφτανε στον σκοπό. Ποιος ήταν όμως ο σκοπός ; Να γνωρίσει τον Θεό, να γνωρίσει την αλήθεια, να γνωρίσει τον εαυτό της ; Βρήκε την απάντηση ; Ο άντρας δέχτηκε αυτή την ισότητα ; Είναι έτοιμος να αποδώσει στη γυναίκα ότι της είχε αρπάξει ; Κατάφερε να πετύχει τον σκοπό του ;