Η Δύναμη της σκέψης
2013-07-19 17:19
Τ. Κ. Σριμπασυάμ, T. K. Sribhashyam
Ο νους (manas) είναι ο δημιουργός των κόσμων. Οτιδήποτε δημιουργείται στον κόσμο, δημιουργείται πάντα απ' το νου, ποτέ απ' το σώμα. Το ίδιο το σώμα οφείλει το όνομά του στο νου, γιατί είναι ο νους εκείνος που το δημιούργησε. Όποιος δεν θεωρεί το σώμα σαν ένα αντικείμενο εμπειρίας, δεν συγκινείται απ' τις ποιοτικές ιδιότητες του σώματος, δηλαδή την ιδιαίτερη χαρά και θλίψη κάθε σταδίου του σώματος. Ιδωμένο απ' έξω το σώμα μας, προσφέρει την ηδονή και τον πόνο αλλά ιδωμένο από μέσα, δεν είναι ούτε ευχάριστο ούτε δυσάρεστο. Όλες οι πλάνες του κόσμου πηγάζουν, επομένως, απ' το νου.
Αφ' ενός οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο κόσμος είναι αποτέλεσμα μόνο των σκέψεων. Αντιλαμβάνονται ότι οι ίδιοι δεν είναι παρά μόνο οι σκέψεις τους. Όσο για το σώμα, αυτό τους φαίνεται σαν μια απλή επέκταση της σκέψης. Αφ' ετέρου, η δύναμη της σκέψης τους δεν μπορεί να αναχαιτισθεί από ένα πλήθος χτυπημάτων που καταφέρθηκαν με δύναμη. Το σώμα μπορεί να ευδοκιμήσει ή αντίθετα να φθαρεί απ' τη στιγμή που ο νους παραμένει προσηλωμένος στη σταθερή του απόφαση. Εξ' άλλου, ο νους που είναι από πολύ καιρό προσκολλημένος σ' ένα αντικείμενο, που επιθυμεί σφόδρα, δεν θα επηρεασθεί απ' τα δεινά που πλήττουν το σώμα. Απ' τη στιγμή που ο νους συλλαμβάνει ένα αντικείμενο, αφιερώνοντας σ' αυτό όλη την ενέργεια του πάθους του, καμιά δύναμη στον κόσμο, καμιά ευλογία ή κατάρα δεν θα μπορέσει να τον μεταστρέψει. Οι άνθρωποι δεν είναι πιο ικανοί να κάνουν ένα νου να αποκλίνει απ' όσο οι γκαζέλλες να κάνουν το βουνό να τρέμει.
Ο νους που είναι σταθερά συγκεντρωμένος σ' ένα μοναδικό αντικείμενο δεν ταράσσεται απ' την επιδοκιμασία ή αποδοκιμασία περισσότερο απ' όσο τα Ιμαλάια απ' τις θύελλες. Μόνο το σώμα μπορεί να αλλοιωθεί από εξωτερικές επιδράσεις και όχι η δύναμη της σκέψης. Το σώμα αυτό δεν είναι το αίτιο του νου. Ο νους είναι που αναλαμβάνει το ρόλο του αιτίου εντός του σώματος, με τον ίδιο τρόπο που το υδατώδες στοιχείο είναι το υλικό αίτιο του χυμού που κυκλοφορεί μέσα στο σύνολο των κλαδιών ενός δένδρου. Ο νους είναι όπως ο κορμός του δένδρου. Όταν πεθάνει ο κορμός κανένα κλαδί δεν θα φυτρώσει πια. Αν όμως φύλλα ή κλαδιά χαθούν, ο κορμός δεν θα χαθεί κι αυτός. Και πράγματι, αν η βαθιά πεποίθηση του νου ταραχθεί, το σώμα δεν μπορεί πια να κάνει τίποτε.
Ποιος, λοιπόν, διαθέτει τη δύναμη να σπάσει τη σταθερή απόφαση και τη δυνατή πεποίθηση ενός νου, αν όχι η δύναμη της σκέψης; φροντίστε, λοιπόν, με τη μεγαλύτερη προσοχή αυτό το πολύτιμο πετράδι.